No właśnie. Tak szybko utracona nadzieja. Pierwszy mecz przegraliśmy – niesłusznie, choć to inna historia – i posypała się fala żalu. Kilka godzin wcześniej ogromna ekscytacja, wszyscy szykowali się do meczu: zakładali koszulki, malowali twarze, jechali do znajomych, albo strefy kibica. Kilka godzin później nastroje całkowicie odmienne. Z jednej strony to rozumiem, bo sama byłam...