„The mission of Project Unbreakable is to increase awareness of the issues surrounding sexual assault, child abuse, and domestic violence, and encourage the act of healing through art.
Projekt Unbreakable jest projektem stworzonym pod koniec roku 2011, przez 19-letnią wtedy fotografkę Grace Brown. Początkowo fotografowała ona ofiary napaści seksualnych, które trzymały plakaty z cytatami swoich oprawców. W sierpniu projekt się rozrósł i pokazywał także ofiary molestowania seksualnego nieletnich i przemocy domowej. Projekt miał być mały – w zamyśle miał zwyczajnie uświadamiać, że tego typu problemy istnieją – ale wkrótce dostrzeżono, że w pewien sposób, poprzez sztukę, pomaga on ofiarom wrócić do normalnego życia. Przez cały ten okres powstało już ponad 4 tysiące fotografii z całego świata.
Obecnie, projekt objeżdża uczelnie Ameryki Północnej, aby dyskutować o istniejącym problemie, o tym jak ważna jest to kwestia i by ukazać dotychczasową wystawę projektu.
Na temat projektu nie będę Wam już zbyt wiele pisać, bo jeżeli rzeczywiście zainteresuje Was ta kwestia, to odsyłam do strony internetowej, gdzie jest więcej informacji na ten temat a tymczasem, chciałabym Wam pokazać kilka zdjęć, które zostały stworzone w przeciągu tych trzech lat. Sama nigdy nie byłam ofiarą napaści na tle seksualnym i wydaje mi się, że każdy z nas, kto tego nie doświadczył, zawsze ma wrażenie, że jest to problem z ekranów telewizorów i nie ma szans, by i nas coś złego dotknęło, ale niestety tak nie jest. Co widać po zdjęciach, oprawcami najczęściej są nasi bliscy: przyjaciele, rodzina, znajomi rodziny a nawet może być nim własny mąż. Ofiarą można zostać w każdym wieku, co jest jeszcze bardziej przerażające, ale projekt rzeczywiście poprzez sztukę uświadamia problem, który istnieje i który może dotyczyć każdego z nas – chociaż mam nadzieję, że ofiar tego typu przestępstw będzie coraz mniej!
Zdjęć oczywiście jest znacznie, znacznie więcej. Możecie je znaleźć na stronie projektu, ale też na fanpage na facebooku, do którego odnośnik znajdziecie niżej. Co najbardziej przerażające, bliscy ofiar często są bezduszni i bez serca i rzeczy, które im mówią, są znacznie gorsze, niż słowa oprawców. Poszukajcie też innych zdjęć i zobaczcie jak często i z jakim lekceważeniem podchodzą do sprawy znajomi, czy bliscy ofiary, podczas gdy ona się zadręcza, bo uważa, że to jej wina, że wydarzyło się to, co się wydarzyło. I nie myślcie, że ofiarami są tylko i wyłącznie kobiety.
Ja jestem ciekawa co sądzicie o takiej formie leczenia i wyrażania swoich emocji/ demonów? Zdecydowalibyście się na taki krok i wyznali słowa oprawców, czy cały ten projekt jest dla Was pozbawiony sensu? Dajcie znać, co sądzicie na ten temat. Podyskutujmy trochę! ;)
