Nie oglądam telewizji. Poza tymi kilkoma minutami przed snem, kiedy lubię jak coś mi się w pokoju pali a nie chcę spać z zapaloną lampką. Chociaż, prawdę mówiąc, wtedy też tej telewizji nie oglądam, bo albo rozmawiam przez telefon, bądź kończę rozmowę, albo ten telewizor po prostu przez 30 minut gra, bo na krócej nie mogę ustawić automatycznego wyłączenia. No dobra, czasami jakiś kabaret sobie włączę. Nieważne! Do czego zmierzam? Do tego, że tej telewizji na co dzień nie oglądam, przez co nie oglądam też kanałów informacyjnych. Nie mam też zwyczaju szukania w internecie informacji na temat tego, co się na świecie dzieje. Tak więc, jeżeli ktoś mi o czymś nie powie, mama nie krzyknie, że Kuźniar o czymś tam opowiada, że gdzieś się zawalił jakiś budynek, bądź dana informacja nie wyświetli mi się jako pierwsza czy druga na facebooku, bo nie mam też w zwyczaju scrollować tablicy i przeglądać tych wszystkich mało interesujących aktualizacji moich znajomych, to w sumie nie wiem co się na świecie dzieje. I ostatnio dochodzę do wniosku, że może to i lepiej? Bo jednak czym mniej wiem, tym lepiej śpię.
Kilka dni temu posiedziałam chwilę z mamą, porozmawiałyśmy, zjadłyśmy razem obiad a w tle leciał kanał informacyjny. W ciągu 5 minut, po tym co usłyszałam i po tym, co opowiedziała mi mama byłam w totalnym szoku i zastanawiałam się w jakim ja świecie żyję tak naprawdę? Ludzie, co z Wami jest nie tak? Co się takiego dzieje, że ludzie wariują i robią rzeczy, o których ja bym nawet nie śniła.
Raz. Starsza kobieta zgwałcona w kościele. Przez piętnastolatka. Dobra, to co napiszę za chwilę zabrzmi brutalnie, ale po prostu przeczytajcie dalej, żeby skumać to, co chcę przekazać. Już pal licho, że kobieta miała 60 lat. Pal licho, że piętnastoletni gówniarz to zrobił. Gwałt jest gwałtem i zawsze jest zły i przeze mnie negowany, dlatego bardzo popieram akcje jak np. Projekt Unbreakable. W każdym razie, do czego zmierzam. Kościół? Serio? Nie jestem jakoś szczególnie wierzącą, czy może lepiej powiedzieć, praktykującą osobą, ale w moim mniemaniu kościół jest swego rodzaju azylem. Azylem dla ludzi wierzących, miejscem, w którym mogą się wyciszyć, pojednać i porozumieć z Bogiem, oczyścić z grzechu, wyznać swoje winy, poprosić o łaskę. Więc co się dzieje, że nagle kościół staje się miejscem, w którym mam uważać, rozglądać się, bo jakiś chory piętnastolatek może mnie zgwałcić. W satanistę się bawi i odprawia czarną mszę, uprawiając na ołtarzu seks w imię szatana? Jak tak lubi i rzeczywiście do tego kościoła się dostanie, to niech się tak bawi, ale z tymi, którzy dają na to przyzwolenie a nie gwałcąc niewinną niczemu kobietę. Jeżeli motyw był jeszcze inny to już kompletnie tego nie kumam. Po prostu ręce mi opadły i nie wiem co na ten temat myśleć.
Dwa. Mężczyzna w drzwiach księgarni wbija siekierę w głowę dziesięcioletniej dziewczynki. A później próbuje uciec. No kurwa. Naprawdę przepraszam, ale to kolejna rzecz, która mi się w głowie nie mieści. Dziecko z rodzicami idzie do księgarni i nagle dostaje siekierą w głowę. Godzinami próbują je ratować, po czym umiera. Gdyby nie ludzie, którzy w porę zareagowali i policja, która – o dziwo – szybko zjawiła się na miejscu, facet po prostu by uciekł. W tym przypadku nawet nie wiem co powiedzieć, bo jak tu spokojnie wyjść z domu, skoro można skończyć z siekierą wbitą w głowę, w biały dzień, ot tak! Bo w urzędzie pracy zabrali zasiłek…
Trzy. Cztery. Pięć. Sześć. Można takich przykładów wymieniać coraz więcej. Bo coraz gorzej się dzieje. Jedna jeszcze jednak sprawa z ostatnich dni, o której chciałabym wspomnieć, to sprawa dwójki nastolatków, którzy zabili rodziców chłopaka i zeznania dziewczyny, o oglądaniu filmów o morderstwach, żeby się do tego przygotować. W jednym z filmów, główny bohater miał kaftan czy prochowiec, że kiedy krew się rozbryzgiwała, to on go chronił. Dziewczyna stwierdziła, że żałuje jedynie, że nie zdążyła sobie czegoś takiego kupić. Chyba nie muszę tego komentować, prawda?
Tak więc powiedzcie mi, w jakim ja świecie żyję? W jakim my wszyscy świecie żyjemy? To jest naprawdę przerażające!
