Jeżeli śledzicie Social Media związane z blogosferą i jesteście na bieżąco, to świetnie zdajecie sobie sprawę, że we wczorajsze, bardzo przyjemne popołudnie rozpętała się tzw. „gównoburza”. Stwierdziłam, że sama mam coś od siebie do dodania i wykorzystam swojego bloga, by się w temacie wypowiedzieć i dodać swoje 3 grosze. A co! Wolno mi! :) Zdaję...

Poprzedni weekend był zwariowany, pełen kontaktów z ludźmi i pełen przemyśleń. Z jednej strony działo się niewiele, z drugiej strony szok mieszał się z radością, zmęczeniem, nerwami i dalszą radością. Rzadko kiedy piszę Wam na bieżąco 'streszczenia’ z mojego życia. Kiedy już coś piszę, to albo jest to kwestia, która mocno mnie rusza i którą...

Weekend spędziłam z bardzo ciekawymi ludźmi. A jak spędza się czas z ciekawymi ludźmi to pojawiają się też ciekawe rozmowy. Dużo ciekawych rozmów. Jedna z nich jednak zapadła mi w pamięć i od paru dni chodzi mi po głowie. Doszłam do wniosku, że chcę się w tym temacie troszkę szerzej wypowiedzieć i przedstawić swój punkt...

Nadszedł nowy rok. Kolejny. Ten poprzedni minął mi tak szybko, że nawet nie wiem kiedy. Z jednej strony dobrze, bo chciałam, żeby już się skończył a z drugiej strony mógłby trwać w nieskończoność. To w 2015 roku spotkałam się z moimi miśkami, to w 2015 roku pojeździłam sobie między Łodzią, Krosnem a Warszawą, to w...

Dzisiaj krótko aczkolwiek wydaje mi się, że bardzo treściwie. Przynajmniej mam taką nadzieję. Życie z depresją. Ciężki temat i bardzo często niezrozumiały przez tych, których depresja nigdy nie dotknęła. Sama przez całe życie też troszeczkę umniejszałam ten problem i co roku, kiedy nadchodziła jesień żartowałam, że to ten okres, kiedy popadam w depresję. Bo jest...

Zacznę troszeczkę od końca, bo nie chciałabym od razu być potępiona i źle zrozumiana. Ja absolutnie nie mam nic, jeżeli chodzi o łączenie się w tragedii i okazywanie wsparcia. Jeżeli rzeczywiście ktoś czuje taką potrzebę, poczuł się dotknięty ostatnimi wydarzeniami w Paryżu, albo zwyczajnie chciałby się połączyć w cierpieniu – okej, niech robi co chce,...

Nie oglądam telewizji. Poza tymi kilkoma minutami przed snem, kiedy lubię jak coś mi się w pokoju pali a nie chcę spać z zapaloną lampką. Chociaż, prawdę mówiąc, wtedy też tej telewizji nie oglądam, bo albo rozmawiam przez telefon, bądź kończę rozmowę, albo ten telewizor po prostu przez 30 minut gra, bo na krócej nie...

Urodziny są trochę jak nowy rok – skłaniają do przemyśleń. Wczoraj skończyłam 22 lata i wiecie co? Mając te 17/18 lat sądziłam, że kilka lat później będę załamana tym, że robię się coraz starsza, ale tak nie jest. Dobrze mi z tym. Odpowiada mi ten wiek. Za rok też raczej narzekać nie będę i za...